Niccolò Machiavelli to jeden z najbardziej wpływowych teoretyków polityki, który poświęcił swoje życie na studiowanie i interpretację idealnego państwa. Włoski myśliciel, historyk i filozof, od XVI wieku aż do dziś, jego nazwisko stało się synonimem skomplikowanych poradników dotyczących rządzenia. Przez wielu uważany za twórcę realizmu politycznego, praca Machiavellego trafiła do prawdziwych mistrzów dyplomacji oraz szeroko pojmowanej strategii. Poniżej znajdziesz wybrane cytaty tego filozofa.
Dużo bezpieczniej jest budzić lęk, niż miłość, jeśli nie możesz mieć jednego i drugiego.
Ludzi należy albo zjednywać sobie pieszczotą, albo niszczyć, bo za drobne krzywdy będą się mścili, a doznawszy wielkich nie będą już w stanie.
Ludzie będą zawsze dla ciebie źli, jeżeli konieczność nie zmusi ich do tego, by byli dobrzy.
Tam, gdzie są duże chęci, przeszkody nie mogą być zbyt wielkie.
Każdy widzi za jakiego uchodzisz, lecz bardzo niewielu wie, kim jesteś…
Ten, kto ma władzę, nie musi nikogo za nic przepraszać.
Dużo bezpieczniej jest budzić lęk, niż miłość, jeśli nie możesz mieć jednego i drugiego.
Krzywdy powinno się wyrządzać wszystkie naraz, aby krócej doznawane, mniej tym samym krzywdziły, natomiast dobrodziejstwa świadczyć trzeba po trosze, aby lepiej smakowały.
Miłość trzymana jest węzłem zobowiązań, który ludzie, ponieważ są nikczemni, zrywają, skoro tylko nadarzy się sposobność osobistej korzyści, natomiast strach jest oparty na obawie kary; ten więc nie zawiedzie nigdy.
Do prowadzenia wojny potrzeba czterech rzeczy: żołnierzy, broni, chleba i pieniędzy, lecz to dwie pierwsze są najważniejsze. Gdy trzeba żołnierze mogą za pomocą broni zdobyć chleb i pieniądze, lecz chleb i pieniądze nie zdobędą dla ciebie żołnierzy i broni.
I nie ma rzeczy, która by się tak sama przez się zużywała, jak hojność; przez to samo, że jej używasz, tracisz zdolność używania jej i stajesz się biednym i pogardzanym, lub gdy chcesz uniknąć ubóstwa, chciwym i znienawidzonym.
Ludzie są zawsze nieprzyjaciółmi przedsięwzięć, w których widzą trudności.
Najważniejszą podstawą wszystkich państw (o silnych fundamentach) tak nowych, jak starych i mieszanych są dobre prawa i dobre wojsko (…).
Powszechna to wada ludzi nie pamiętać o burzy, gdy morze spokojne.
Chcę iść do piekła, nie do nieba. W piekle będę miał towarzystwo papieży, królów i książąt, a w niebie są sami żebracy, mnisi, pustelnicy i apostołowie.
Reputacji politycznej nie buduje się na środkach, lecz na efektach.
Ludzie wybierają najczęściej rozwiązania pośrednie, które są najgorsze ze wszystkich, a to dlatego, że nie potrafią być ani całkiem źli, ani całkiem dobrzy.
Przeto najlepszą twierdzą, jaka być może, jest przychylność ludu; chociażbyś bowiem miał twierdze, nie ocalą cię one, jeżeli cię nienawidzi lud, bo gdy ten chwyci za broń, nie braknie nigdy cudzoziemców, którzy przyjdą mu z pomocą.
Należy bowiem pamiętać, że ludzi trzeba albo potraktować łagodnie albo wygubić, gdyż mszczą się za błahe krzywdy, za ciężkie zaś nie mogą. Przeto gdy się krzywdzi człowieka, należy czynić to w ten sposób, aby nie trzeba było obawiać się zemsty.
