Immanuel Kant to jeden z najważniejszych filozofów w dziejach ludzkości. Jego prace, które dotyczyły głównie moralności i prawa, były szczególnie ważne z perspektywy polityki i etyki. Jego wpływ na świat dzisiejszy jest trudny do przecenienia – od samego rozumienia pojęcia postępu i podstawowych praw obowiązujących społeczeństwa, aż po epistemologię i krytykę religii. Sprawdź wybitne cytaty Emmanuela Kanta
Immanuel Kant – cytaty
Zawsze masz traktować człowieka jako cel sam w sobie, a nie tylko środek do celu.
Dla przeciwwagi wielu uciążliwości życia niebo ofiarowało człowiekowi trzy rzeczy: nadzieję, sen i śmiech.
Wieczny pokój wymaga radykalnej i niezbędnej przemiany ludzkich relacji, bez której wszelka własność i bezpieczeństwo są niepewne. Wymaga on ustanowienia powszechnego ustroju państwowego (Völkerstaat, civitas gentium). Jest to niewykonalne, zamiast tego musimy zaakceptować związek państw (Völkerbund). Ponieważ jednak niewykonalność tego projektu nie została ostatecznie dowiedziona, a moralność domaga się wiecznego pokoju, a więc i powszechnego państwa obywatelskiego, należy mimo wszystko uznać wieczny pokój za cel, do którego będziemy nieustannie się przybliżać dzięki ciągłemu postępowi.
Czasami ceni się kogoś za bardzo, aby można go było pokochać.
Są dwie rzeczy, które napełniają duszę podziwem i czcią, niebo gwiaździste nade mną i prawo moralne we mnie. Są to dla mnie dowody, że jest Bóg nade mną i Bóg we mnie.
Rozum ludzki w pewnym dziale poznań swoich wystawiony jest na ten szczególny los, iż trapią go pytania, których nie może odrzucić, gdyż mu je zadaje własna jego przyroda, ale na które nie może też odpowiedzieć, gdyż przewyższają całą możność ludzkiego rozumu.
Oświeceniem nazywamy wyjście człowieka z niepełnoletności, w którą popadł z własnej winy. Niepełnoletność to niezdolność człowieka do posługiwania się własnym rozumem, bez obcego kierownictwa. Zawinioną jest ta niepełnoletność wtedy, kiedy przyczyną jej nie jest brak rozumu, lecz decyzji i odwagi posługiwania się nim bez obcego kierownictwa. Sapere aude! Miej odwagę posługiwać się swym własnym rozumem – tak oto brzmi hasło Oświecenia.
Człowiek nie jest bogaty tym, co posiada, lecz tym, bez czego z godnością może się obejść.
Piękne jest to, co podoba się całkiem bezinteresownie.
Wielu ludzi jest nieszczęśliwych, ponieważ nie potrafi abstrakcyjnie myśleć.
Boskie dzieło stworzenia nigdy nie dobiega końca. Zaczyna się, a potem trwa nieskończenie, w nieustannym trudzie dając początek nowym sceneriom, nowym przedmiotom i nowym światom.
Możemy człowieka ocenić po tym, jak traktuje zwierzęta.
Gdyby przyroda przeznaczyła człowieka
do szczęścia, nie dałaby mu rozumu.
Pięknym jest to, co wyobrażane jest bez pośrednictwa pojęcia jako przedmiot powszechnego upodobania.
